Amerika Neydi Benim İçin?

Amerika bir defterdi benim için.Sayfalarına önemli şeyler yazdığım, sayfa aralarında gül kurutup saklar gibi dostluklar sakladığım bir defter...


Kapağı açıldı, sayfaları dolduruldu ve kapağı kapandı. Ne ile doldurduğuma gelecek olursam;

Defterimin ilk sayfaları bizi Boston havaalanına adım attığımız andan itibaren karşılayıp, yeni bir hayat, yeni bir düzen kurana, eşya alıp eve çıkana , kısacası yeniden yaşamaya başlayana kadar, evinde misafir eden aile ile dolu.

Onlara [Telli Teyzeme, Mustafa Amcama ve gelinleri Mehtap`a] minnetim sonsuzdur. Ne kadar teşekkür etsem azdır. İyi ki vardınız ve iyi ki biz sizi tanıdık..

Sonrasında beni defalarca evine çağıran, misafir eden, ekmeğin nasıl yapıldığından, fırının nasıl çalıştığına kadar, her şeyi öğreten her "aman"dediğimde yetişen Şaziye ablam ile ,

Her sıkıldığımda, bunaldığımda rahatlıkla çekinmeden kapısını çalabileceğim, saatlerce her konuda muhabbet edebileceğim, kafa dengim karşı komşum Ayşe ile,  

İlk zamanlarda beni her yere götüren,  gezdiren adeta benim şoförlüğümü yapan, Amerika`da beni dunken donatla tanıştıran ilk kahvemi içiren [sonra müptelası oldum] , tanıdığım andan itibaren sanki kırk yıllık dostummuş gibi yanında rahat ettiğim Büşra ile, annesi iyi niyetli,  mütebessim Emine ablam ile,


Paniğimi, evhamımı yenmem için telkinlerde bulunan, daha ferah daha rahat yaşamaya iknaya çalışan, hele ki çocuklarım  konusunda beni olağan üstü rahatlatan, Arzu ablamla,

İlk gittiğimiz günlerde sıkıntımın derecesini bir bakışta anlayıp, oyalanabilmem vakti çabuk geçirebilmem için, bana tek şişle örgü örmeyi öğreten Fikriye teyzemle,

New york gezimiz sonrası, hastalanıp  hasta hanede  yatmak zorunda kaldığımda bir telefonla koşup gelen, hiç yüksünmeden başımda saatlerce bekleyen Havva ablamla,

Güler yüzlü,sevecen kadın Havva ablanın annesi Nuran Yengemle,

Konuşması pozitif, kendisi pozitif bir araya geldiğimizde bana güzel enerji veren iyi yürekli Karadeniz gülü Asiye ablamla,

Onun kadim dostu, güzel gülüşlü  Jale ile,

Oğluşumun biricik makarna salatası ustası, benim simit üstadım, birçok konuda yardımı dokunan Ayşenur ablamla,

Ev sahibem, üst kat komşum, tatlı dilli güleç yüzlü Mübeccel teyzem ile,

Bebeklerle ilgili bir çok konuda fikir alışverişinde bulunduğumuz, hamilelikte yeni doğum yaptığımda bol bol konuştuğumuz Derya ile Öznur ile,

Peş peşe doğum yaptığımız telefonla hep irtibat halinde olduğumuz Medine ile,

Kendi ve yüreği güzel Burcu ablam ile,
 
Her daim kapımı çalan , nasılım diye beni yoklayan, habersizce kapısını çalabileceğim Yasemin yengem ile,

Oğluşumun Amerikada ki ilk bisiklet arkadaşı, park arkadaşı sevgili Ali`nin güzel yürekli annesi Ayşegül ablam ile, babaannesi Nebahat teyzem ile,

Haftada bir akşam kız kıza takıldığımız, bir arada iken deşarj olduğumuz Aysel ile, Müge ile, Özge ile,

Çeşitli nedenlerle Rusya`dan çıkarılmış, ABD`nin kendilerini kabul etmesi ile Manchester`a yerleştirilmiş Ahıska türkleri Dilber ablamla, Gülbede teyzemle ve daha ismini sayamadığım niceleri ile dolu Amerika defterim...

Açıp sayfalarını karıştırdığımda, her bir sayfasını özenle okuduğum, her satırını özümsediğim, her  satırına yaşanmışlıklarımı, özlemlerimi, vatanıma, aileme hasretimi, eşime, çocuklarıma sevgimi, yeni dostlara olan minnetimi sığdırdığım birdefter olarak yerini aldı zengin hayat kütüphanemin raflarında Amerika defterim...

İyi ki sizleri tanımışım...
İyi ki sizler varmışsınız...

Benim için gününün ve gecesinin ayrı ayrı geçtiği 24 saatin iki günmüş gibi yaşandığı, zamanın bitmek bilmediği ülke Amerika`da...

Hepinize ayrı ayrı teşekkürü bir borç biliyorum kendime. Her Türkiye`ye geldiğinizde rahatlıkla kapısını çalabileceğiniz birinin  burada olduğunu untmayın...