Özlemek; yedi harfli üç heceli bir kelime olmaktan çıkıyor Amerika'da.
O kelime bir sürü mana ifade ediyor.
Anneyi, babayı, kardeşi özlemek akrabaları, alışkanlıkları özlemek sevdiğin şeyleri, yemekleri hatta kızdıklarını, sevmediklerini bile özlemek diye onlarca manayı barındırıyor. O tek kelime.
Somuttan soyuta onlarca özlem, Türkiye'de özleyeceğim hiç aklıma gelmeyen bu da özlenir mi dediğim bir sürü şeyden biri "simit, kaşar peyniri, çay" (biri dedim üç şey saydım ama ben onları bir bütün olarak görüyor ve özlüyorum.)
Buraya geleli üç ay olmuştu. Artık ev bulup yerleşince hallolunan büyük sorunun ardından aklıma düştü bu üçlü. Eşime söylediğimde hemen "google"dan yardım alalım dedi. Açtık simit tarifini malzemeler; un, maya vs. Hepsi evde var. Malum ekmek de evde yapılıyor ya... Ama üzeri için lazım olan olmazsa olmaz iki malzeme susam ve pekmez yok. Ve soru bunları nerede bulabiliriz.
Önce Türk bakkala... Ve oley malzemenin biri tamam pekmez bulundu. Ama susam kalmamış maalesef...
Bir anda Türkiye'de bavulları hazırlarken "ne gerek var anne, o da kalsın boş ver" diye bıraktığım susam burnumda tüttü.
İşte özlemden bir başka parça susamı özlemek...
Buradaki Türk dostlardan birini aradım, susamı nereden bulabileceğimizi sordum. Yakında bir Amerikan marketinde olduğunu ama bizim susamlar gibi koyu renk yerine sarı renk olduğunu (yani kavrulmamış) tavada biraz kavurup sonra kullanmam gerektiğini söyledi.
Tüm tarifleri ölçülü ve dakikalı olan ben, kaç dakika kavuracağımı sormadım. Daha doğrusu soramadım galiba. Beş ay sonra şimdi ise gayet rahat sorabilirim.
Zaman işte...
Susamı da edindik nihayet ve eşimle beraber başladık bu işe... İş kutsal, heyecan dorukta, buradaki ilk pizzamızı da aynı duygularla yapmıştık. Hamuru yoğurduk, itinayla hamurdan çubuklar yaptık. Sonra iki tanesini burgu yaparak birleştirdik. Önce pekmezli su sonra susam sonra tepsi ve fırın. Yarım saat heyecanlı bekleyiş.
Netice mayadan kaynaklı çok kabarmış, fazla pekmezden dolayı hafif tatlı ve en önemlisi susama ait kavrulmakla daha da artmış koku ile değişik bir simit oldu bizimki...
Yedik mi? Yedik.
Özlemi dindirdi mi? derseniz maalesef arttırdı.
Ve karar: Ülkeme döndüğümde simit+kaşar peyniri+çay üçlüsüne daha bir hürmetkar davranacağım.
Acele ile yenilen açlık bastıran, mide yatıştıran yiyecek gözü ile bakmayacağım onlara.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder